كهنه اوز

​​​​​​گروه گردشگری فرهنگی نشاط شهرستان اوز از بافت تاریخی روستای کهنه بازدید نمود. به گزارش مهندس محمد صادق قاسمی مسئول و موسس گروه گردشگری فرهنگی نشاط، در راستای بازدید و معرفی پتانسیل های گردشگری شهرستان اوز برنامه بازدید نیم روزی تدارک دیده شد و با حضور گرم ۳۰ نفر از علاقه مندان از بافت قدیمی کهنه بازدید به عمل آمد.​​​​​​در این برنامه که شروع حرکت آن ساعت ۶ صبح از اوز به سمت کهنه بود، همزمان با طلوع آفتاب، گروه با استقرار در پشت بام مسجد شیخ ابواسحاق، مسجدی با قدمت هزار ساله در بافت قدیمی، به صرف صبحانه در این بنایِ دینی ارزشمند بازدید خود را آغاز نمود.ابتدا بهرام رفیعی مسئول انجمن ادبی تائب اوزی و مصطفی رضایی فعال فرهنگی این روستا، ضمن خوشامد گویی، در مورد پیشینه ی تاریخی و بافت قدیمی روستا صحبت نمودند.​​​​​​پس از آن به سمت مکان های دیدنی روستا حرکت و از کوچه پس کوچه های روستا که روزگاری در آن زندگی جریان داشته عبور و توضیحاتی در مورد سوبات ها، بادگیرها و معماری روستا ارایه گردید. ​​​​​​اولین مکان آب انباری که اتاقی از یک خانه روی آن ساخته شده بود معرفی، سپس گروه با طی مسیری که به صورت سراشیبی در دامنه ی کوه پشت روستا بود به محل بازدید دوم رسید.بازدید از مکانی معروف به خالالانگای فرضعلی که سرسره ای سنگیِ طبیعی در دل کوه که در روزگار قدیم جهت تفریح از آن استفاده می شده است. حاضرین در بازدید، ضمن استفاده از این سرسره به هیجان انگیز بودن آن اعتراف نمودند..پس از آن گروه مجدد شیب کوه را به سمت برج دولاو پیمود. در کنار برج دولاو چاه عمیقی در دل کوه وجود دارد. کاربری این برج که کاملا مشرف به روستاست زیر نظر گرفتن و تأمین امنیت روستا در زمان های قدیم بوده است. چشم انداز زیبای این, ...ادامه مطلب

​​​​​​مُلّا محمود خادمی، یکی از مدرّسین معروف قرآن کریم در روستای کهنه بوده است. قرآن خوانان زیادی در روستای کهنه از محضر مُلّا محمود، قرائت و تلاوت قرآن را آموختند. گفته می شود مُلّا محمود دارای دستخط قوی و زیبایی بوده است و گویا یک جلد کلام الله مجید با دستخط ایشان به رشته تحریر درآمده و به یادگار مانده است. مرحومان حاج محمدحسین، محمد مُلّا، فاطمه نسا(مادرِ عبدالحمید رحیمی) و فاطمه(دادا) فرزندانِ مُلّا محمود از قاریان معروف قرآن بوده اند. پسر دیگر ایشان عبدالرحمان بوده که در جوانی فوت می کند.«مرحومه فاطمه(دادا)»، دختر مُلّا محمود، یکی از اوّلین زنانی بوده که در روستای کهنه، توانایی خواندن و نوشتن داشته و اکثر نامه هایی که برای غربت نشینان کهنه ای به کشورهای عربی فرستاده می شده، توسط ایشان نوشته و جواب نامه هایی که از این کشورها به روستا فرستاده می شده نیز توسط ایشان برای گیرنده نامه ها روخوانی می شده است.نام و یاد مُلّا محمود و فرزندان شان گرامی باد.با تشکر از مهندس عارف حسین پور بخوانید, ...ادامه مطلب

​​​​​​«نجّاری و نجّاران» در روستای تاریخی کهنه»نجّاری، یکی از مهارت ها، شغل ها و هنرهای فراموش شده ای که بیانگرِ ذوق و استعداد گروهی از مردم روستای کهنه بوده است، می باشد. در روزگارانی نه چندان دور، نجّاران با قوّت فکر و زورِ بازو، در، پنجره، کَتَ کُرسی و ... را با کمک ابزارهای دستی ساده، (ارّه، تیشه، رنده، سوهان، چکش، و ...) از چوب درختان بومی (گَز، کُنار، بادام و ...) می ساختند و به زندگی آن زمان زیبایی می بخشیدند.هنر و صنایع نجّاری جایگاه و تاثیرات بسزایی در استحکام، امنیت و زیبایی خانه های ساده با معماریِ سنّتیِ گِلیِ جنوب در زندگی مردمان نجیب و زحمت کش روستای کهنه در دهه های ماقبلِ دهه پنجاه، داشته است.نسلی زحمت کش، باسلیقه و هنرمند از زاد و رودِ «عبدالکریم» «عبداللّه» «محمّد» «ابوالحسن» «هاشم» «حسین» «ابراهیم» با پیشوند «اُستا»(استاد) مردانی بودند که غالباً زیر کَپَر با مدادی در پشت گوشِ راست، مصالحِ سقفِ چوبی خانه ها را از شاخه و تنه درختان بومی می ساختند. در و پنجره ها را در کارگاه ساده خانگی شان درست می کردند. این آثار چوبی هنوز هم در بعضی از خانه های قدیمی دیده می شوند.یکی از وسایل چوبی ضروری خانگی که با ظرافت خاصی توسط نجّاران کهنه ای ساخته می شد، کَتَ کُرسی بود. کتَ کُرسی یک صندوق چوبی بزرگ با چهار پایه بلند و یک در دو لنگه یا تک لنگه ی زیبا و ظریف بود. روی این کَتَ کُرسی، لحاف، تشک، ملافه، پتو و حصیر گذاشته می شد که ملافه ای روی آنها را می پوشاند. داخل صندوق، که نقش گاو صندوق های امروزی داشت، جایگاه ویژه و مطمئنی بود برای نگهداری، طلا، زیورآلات، ظروف، مدارک، کواله ها، تنقلات و ... بود. کلید آن مانند یک گردنبند، برای امنیت بیشتر، همیشه بر گردن مادرها و زیر روسری پ, ...ادامه مطلب

 " شرح مختصری در باره ی بافت قدیم روستای تاریخی کهنه " سوباتی ( ساباط ) از سوبات های بافت قدیم که در حال فرو ریختن است . سوبات ها هم گذرگاه و هم نشیمنگاه های خنکی بوده که مردمان قدیم ایام گرم تابستان ( تابستان های بدون وسایل خنک کننده ی امروزی ) را در زیر این سقف ها به سر می کردند . این یادگار نیاکان مان اکنون در حال خرابی ست . برج های یکه و دولو که در ایام ناامنی محافظان روستا بودند و امنیت مردم را تامین می نمودند . این دو همزاد نیز در گذز زمان به فراموشی سپرده شده اند .    پلاکی بر در یکی از خانه های بافت قدیم روستای تاریخی کهنه . با توجه به نوشته ی روی پلاک ,بافت قدیم بوشهر,بافت قدیم شیراز,بافت قدیم یزد,بافت قدیمی یزد,بافت قدیمی,بافت قدیمی تهران,بافت قدیم,بافت قدیم گرگان,بافت قدیم دزفول,بافت قدیمی گرگان ...ادامه مطلب