كهنه اوز

«روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت»در هنگام تدفین مرحوم محمدنور زمانی جناب شیخ حمزه محمدی فرمودند، اگر بخواهیم یک نمونه و الگوی خوب بودن را معرفی کنیم مرحوم محمدنور را نام می بریم. چون نگارنده بیشترین ارتباط دوستی و همکاری و همکلاسی با مرحوم داشته ام اجازه بفرمایید پیرامون این فرمایش شیخ بیشتر توضیح دهم. البته کمی اصلاح می کنم یکی از نمونه ها و الگوهای خوب بودن محمدنور بود. چون اصل برخوب بودن همه انسان هاست مگر اینکه خلافش ثابت شود. حال همه خوب هستند از خیّـری که بنای خیری می گذارد تا فردی که که فعالیت عمرانی یا فرهنگی یا اجتماعی انجام می دهد تا جوانانی که با فوت عزیزی چه با هنگام باشد و چه بی هنگام برای حفر قبر آماده خدمت می شوند. به هرحال همه خوبند مگر اینکه خلافش ثابت شود. اما محمدنور کمی خوبتر بود. آن چه خوبان همه داشتند او تنها داشت. در تحصیل و مدرسه دانش آموزی فعال بود. در سال ۱۳۵۲ بود که هشت نفر از روستا برای تحصیل راهی اوز شدیم. چون خوب درس می خواندیم الگو و نمونه شدیم برای بقیه و مستمر و ادامه دارشد. لکوموتیوی شد که هر سال یک چند واگن به آن اضاف می شد و روستا شد آن چه باید می شد. این است که امروز بیشترین تحصیلات به ویژه در رشته پزشکی این روستا به خود اختصاص داده است. محمد نور یکی از این هشت نفر بود. ازدواج که کرد همسری مهربان و پدری بردبار و پرتلاش در خانه. در اجتماع فعال اجتماعی بود یک دوره شورایی در کنار بزرگانی چون حاج محمدشریف و حاج اکبر و حاج جعفر و حاج هاشم اسماعیلی و از همه باسوادتر. زحمات نوشتن صورتجلسات حتی نوشتن قولنامه و قواله بعد مرحومان سید محمد صالح و سید محمد از سادات حسینی به عهده مرحوم بود و با خط خیلی عالی مرقوم می فرمودید. این نوشتن ها بدون مزد و من, ...ادامه مطلب