ارزیابی نشست ۲۹ مهرماه اوزی های مقیم شیراز به قلم دکتر ناصر یادگارفرد

پیام دانش/ دکتر ناصر یادگارفرد : هر نشست که عده ای را گردهم بیاورد خوبست به شرطی که در آن موضوع از قبل روشن و روند نشست منطبق بر اهداف جلسه باشد و نتیجه ای از آن هم بدست آید.

این نشست از آن جهت که اوزی های مقیم شیراز خواستند به مناسبت شهرستان شدن اوز به همدیگر تبریک بگویند بسیار خوب و شیرین بود.

اما نوع دعوت بگونه ای بود که با آنچه در طول نشست گذشت دارای تناسب و هماهنگی نبود.

از ابتدا، نشست بسیار ضعیف برگزار شد، و با اجرای برنامه هایی که با تمجید و ستایش و قطعه هایی از شعر در تحسین از این و آن بود، گذشت.

فضایی که معجونی از محلی گرایی و رسمی اندیشی و صرفا آکنده از بوی دریافت مساعدت های مالی بود.

برخلاف آنچه تصور می رفت که این نشست برای طرح مسایل اساسی اوز  طراحی و برنامه ریزی شده است، آنچه در این نشست کوتاه مطرح و از آن سخن به میان آمد و مورد تاکید قرار گرفت جمع آوری پول برای برگزاری جشن ارتقای اوز به شهرستان بود و این تنزل نشست از مسایل اساسی به مسایل تشریفاتی و نیز کوتاهی وقت مانع از آن گردید که در آن شرایط به توضیح مسایل اساسی پرداخته شود و بنابراین وقت را برای خود مناسب ندانستم که در آن مدت زمان اندک به مسایل اساسی اوز بعد از ارتقای آن به شهرستان بپردازم.

شاید برای برگزاری جشن اوز اگر این نشست در محدوده کوچکتری از حامیان مالی آن برگزار می شد بمراتب بهتر و نتیجه بهتری می داد تا اینکه اصل مطلب با مطالب پراکنده و خارج از محدوده موضوع پُر شود و البته در محدوده تشریفات و خالی نماندن عریضه باقی بماند، چرا که هیچ پیشنهادی برای مسایل اساسی اوز ارایه نشد و منظور مجریان این نشست از ارایه پیشنهاد ، پیشنهادِ مبنی بر چگونگی بهتر اجراء شدن این جشن بود و نه مسایل اساسی حال و آینده اوز در دوران پسا شهرستانی آن.

حتی در طول نشست یکی از سخنرانان که خود یکی از مجریان بود در یادآوری مسایل اساسی و زیرساختی اوز ، اینگونه اظهار نمود که همه ساختارها و زیرساختارهای اساسی اوز در مرحله گذار به شهرستان برای اوز فراهم است و آنگونه که ایشان بیان کردند انگار اوز هیچ‌کمبودی ندارد و تنها کمبود آن تامین هزینه برگزاری جشن شهرستان شدن اوز است.

حتی اگر مدعوین این نشست پذیرای مساعدت مالی باشند ،می بایست مجریان برگزاری این نشست از قبل طرح های تجهیز و راه اندازی و استقرار نهادهای جدید را در مرحله گذار به شهرستان به تفکیک آماده می کردند تا بصورت شفاف مشخص گردد که هر طرح شامل چه پروژه هایی ست و هزینه های هر مورد چه مبلغ می باشد و توسط چه کسانی هزینه خواهد شد تا در صورت لزوم هر کس تمایل به مساعدت داشت بتواند با اطمینان خاطر نسبت به مشارکت و همیاری اقدام‌نماید.

نکته دیگر اینکه جمع آوری کمک های مالی و تجهیز و راه اندازی نهادهای جدید در دقیقه ۹۰ ، همانگونه که در نوشته های پیشین خود نیز به آنها اشاره نموده ام حکایت از این دارد که مسئولان و مجریان به برنامه ریزی در کارها اعتقاد چندانی ندارند و همه امور را دوست دارند به صورت شلاقی و خودجوش و با سبک و سیاق و سلیقه خود به انجام برسانند.

کاش همانقدر، حتی نه بیشتر از آنکه دغدغه کیفیت اجرای موارد تشریفاتی و برگزاری جشن برایمان‌مهم بود، آینده اوز و توابع آن و بررسی های علمی چگونگی رسیدن آن به نقطه رونق و پیشرفت مهم بود و نشست های علمی برگزار می شد و برای مسایل اساسی از کمک ها و حمایت های مالی جمع کثیری از نیکوکاران و شهروندان برخوردار می شدیم، و نه برای یک‌مسئله جزیی- برگزاری جشن شهرستان شدن اوز که همان‌مجریان برگزاری چنین نشست هایی هم‌می توانند هزینه آن را به راحتی پرداخت کنند و نیازی به برگزاری چنین نشستی برای تامین منبع مالی آن نبود.

البته این نکته قابل ذکر است که در پایان نشست تعداد معدودی از مدعوین، نسبت به توجه کمرنگ به مطالبه گری شهروندان و اینکه بدون داشتن طرح و برنامه نمی توان مشارکت شهروندان را جلب نمود اشاراتی داشتند که امیدوارم مورد توجه کادر اجرایی پروژه برگزاری جشن شهرستانی اوز قرار گیرد.